ΕΝΟΧΗ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΣΗ

Οκτωβρίου 5, 2011 — anaxoriti Όταν, πριν οπό αρκετά χρόνια, εμφανίσθηκε η ασθένεια το έιτζ, ένας δημοσιογράφος και συγγραφέας (Ν. Δήμου) έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «επιστροφή των τύψεων» και υποστήριξε, χωρίς πολλά λόγια και περιστροφές, την εξής τοποθέτηση: Καλά χαιρόμασταν μέχρι τώρα τον έρωτα. Ήρθε τώρα αυτή η αρρώστια και μας γέμισε τύψεις! Τί κατάρα, τί συμφορά παγκόσμια!

Στην εποχή μας η ενοχή είναι παρεξηγημένη έννοια. Από τη μια πλευρά είναι νοσηρό, να φορτώνουμε τον κόσμο με ανόητες ενοχές. Από την άλλη όμως, η κατάπνιξη και απώθηση των ενοχών δημιουργεί τέρατα, προκαλεί πνευματική αναισθησία.
Το πρόβλημα δεν είναι, αν είσαι περισσότερο ή λιγότερο ένοχος. Το πρόβλημα είναι, ενώπιον τίνος (ποιού) είσαι ένοχος. Η Εκκλησία δεν είδε αυτό το πρόβλημα δικαστικά. Η Εκκλησία την ενοχή την ονομάζει αμαρτία. Και αμαρτία σημαίνει, αποτυχία του  ανθρώπου να αγαπήσει τον Θεό.
Το μυστήριο της εξομολόγησης προσφέρει τη δυνατότητα να ξαλαφρώσουμε οπό το βάρος των τύψεων, να ελευθερωθούμε από  τους ελέγχους της συνειδήσεως, να λάβουμε συγχώρηση από τον ίδιο το Θεό. Πόσο ανακουφίζεται και αγνίζεται η καρδιά! Όχι με την επιπόλαιη, τυπική, εξωτερική αλλά με την παστρική, ξεκάθαρη και ειλικρινή εξομολόγηση. Πόσο καθαρίζεται και φωτίζεται η καρδιά. Χωρίς εξομολόγηση ο χριστιανός μένει ασυγχώρητος.

Σφάλλουν όσοι αναβάλλουν. Ισχύει πολύ περισσότερο και σ᾿ αυτή την περίπτωση το σύνθημα: ο δρόμος του αύριο οδηγεί στην πόλη του ποτέ.
Πλανώνται, όσοι το μεταθέτουν στα γηρατειά. Δεν ξέρουν, αν θα φθάσουν. Και δεν είναι ασφαλείς, γιατί δεν ξέρουν αν θα έχουν τη δυνατότητα τότε να μετανοήσουν.
Η ζωή στην αμαρτία πολλά χρόνια αποκτά ρίζες βαθιές, που δεν αποκόπτονται εύκολα. Η συνήθεια γίνεται δεύτερη φύση. Ο θάνατος έρχεται, σαν κλέφτης, τη νύκτα χωρίς να τον περιμένουμε.
•           Εάν βρισκόταν το φάρμακο του καρκίνου, κανένας καρκινοπαθής δεν θα ανέβαλε να το πάρει.

•           Εάν χαρίζονταν τα δάνεια, κανένας χρεώστης δεν θα αρνιόταν την χάρη.
•           Εάν δινόταν απελευθέρωση στους αιχμαλώτους, κανένας δεν θα προτιμούσε τα δεσμά.
Είμαστε άρρωστοι, χρεώστες και αιχμάλωτοι στα πάθη και στην αμαρτία. Κάθε παράβαση των εντολών του Θεού είναι πνευματική δουλεία. Όπως ο αετός, έστω και ένα δακτυλάκι του να είναι πιασμένο στο δόκανο, δεν μπορεί να φύγει, να πετάξει, έτσι και ο άνθρωπος που είναι υποδουλωμένος και στο πιο μικρό πάθος, δεν μπορεί να ζήσει την εν Χριστώ ελευθερία.

Ο Χριστός μας προσκαλεί: Ελάτε κοντά μου όλοι οι κουρασμένοι και φορτωμένοι· και Εγώ θα σας χαρίσω ανάπαυση. Έγκαιρα και ειλικρινά. Θα δοκιμάσετε την ανεκλάλητη χαρά. Θα αισθανθείτε βαθειά ανακούφιση. Χωρίς μετάνοια και εξομολόγηση δεν υπάρχει σωτηρία.

Αρχιμ. Ιωήλ Ν.

(«Λυχνία» -Νικοπόλεως, Ιούνιος 2011)